Fred wie?

Fred wie?
Kun je ergens over schrijven als je er geen verstand van hebt? Ja hoor! Ik doe het af en toe. Waar een kenner met tegenzin zijn specialistische stokpaardjes op stal zet, duik ik dan onbevangen in het onderwerp. Kansrijke thema’s, verhaallijnen en weetjes drijven vanzelf boven. Boeit het mij, dan boeit het waarschijnlijk iedereen. Werkt prima, zolang de tekst bedoeld is voor het grote publiek.
Laatst had ik zo’n klus. Voor het hippe Schoenenkwartier in Waalwijk. Of ik de teksten bij een tentoonstelling over Fred de la Bretonière voor mijn rekening kon nemen?
Tuurlijk wilde ik dat, maarre…
Fred wie?
Fred de la Bretonière dus.
Een begrip in de Nederlandse schoenenwereld. En ook bij het grote publiek. Maar niet bij mij.
Tachtig wordt Fred dit jaar. Al ruim een halve eeuw zet hij de toon. Begonnen als flamboyante hippie met een passie voor tuigleer, zette deze autodidact al snel de landelijke schoenenwereld naar zijn hand. Niet gehinderd door enige vakkennis, bedacht hij allerlei onorthodoxe, stoere tassen, schoenen en laarzen. ‘Beste schoenontwerper van Nederland!’ riep men al in 1976. Het grote succes kwam met het merk Shabbies, met zijn sobere Espadrilles, met zijn eigenwijze ballerina’s.
Fred zette altijd stug zijn visie door. Geen makkelijke man, wel iemand die alles gedaan en bereikt heeft in het leven.
En ik had dus nooit van hem gehoord.
Oeps!
Gelukkig kon ik putten uit een fijne biografie van Bianca Bartels die uitkomt als de tentoonstelling wordt geopend. En uit de verbaasde blik van mijn vrouw die me er fijntjes op wees dat ze zeven jaar geleden op Fred de la Bretonières met me is getrouwd.
Dat hielp.
Het resultaat is vanaf 8 oktober in de tentoonstelling Typisch Fred te lezen, maar het echte verhaal wordt natuurlijk verteld door Fred zelf, via zijn tassen, schoenen en laarzen.